SAVUNMA MEKANİZMALARI

Savunmalar , kendimizi psikolojik tehlikelerden ve negatif duygusal durumlardan korumak, zorluklar ve sorunlar karşısında psikolojik ve içsel dengemizi muhafaza etmek için benimsediğimiz karakteristik yöntemlerdir. Savunmalar , ağırlıklı olarak "otomatik" şekilde ve kısmen ya da tamamen "bilinçdışı" düzeyde işler. Psikanalitik dürtü ve çatışma kuramının tarihsel bağlamına göre savunmalar içsel ( intrapsişik) çatışmalardan doğar ; yani bir yanda kişinin ihtiyaçları, dürtüleri ve ya istekleri, diğer yanda bunlara karşı gelen acı verici gerçekler ya da yasaklar vardır.

Herkesin savunma süreçlerinden oluşan bir repertuvarı vardır ve bu repertuvar üç aşağı beş yukarı uyum sağlayıcı da olabilir, maliyeti yüksek olarak tanımlayabileceğimiz kişiye zarar verici savunmalardan da oluşabilir. Etkili bir işlevselliğe katkıda bulunan daha "olgun" yani uyum sağlayıcı mekanizmalar ( örn. mizah, baskılama, başkalarına fazlaca yardım etmek) ya da psikolojik açıdan maliyeti yüksek olan ( örn. eyleme vurma , inkar, bölme, yansıtmalı özdeşim) de kullanılabilir. Daha ilkel ve olgun olmayan savunmalar kendiliğin, başkalarının ve dış gerçekliğin önemli oranda çarpıtılmasını içerir. Bu çarpıklık ise kişinin dış dünya ile olan uyumunu ve iletişimini bozduğunda kişide yeterli iç görü var ise, kişi terapiye başvurur.